Kanayan kın

öyle kayboldum ve daha da yine ve gene kayıp ve daha da çok..
garip ki bazen insana herşey olur
Çıkarken ışıkları söndürmedin ki
Çok düşündüm ama bilemedim hiç kendimi
Besbelli bu bir hudutsuzluk arzusu
Bilemedim
Daha da ölürmüşüm demek ki
-Korlar ülkesinde
Kör krallar
Korkak ve kifayetsiz.
Kanayan kın kesti yine bıçağı
Krallar kimsesiz
Onlara bakmayı ben seçmedim
‘Haberim yok ölüyorum’
Sadece dokundum
Söyledim
İzledim
Ben diye haykırdım ama benim demedim
Yine..
Bu defa çok zamansız kaybettim kendimi
İcapsız
Yazılması gereken şey varsa uyuyamam ben
Yaşamam gereken bir şey varsa olamam bildiğim gibi
Kutuplar devrilir
Açılar eğrilir
Senden yana ve öteye doğru ya da yanlış
Bugün evine doğru yürürken
En çok arabalar –ya da araban
bana çarpsın istedim
deli deliyi sevince sopasını saplarmış kalbine
bu da benim deliliğim
henüz olmadım ben
sadece istedim

Sona ©, sekiz, temmuz, yetmez mi yetsin, 2010