Sayfalar

Salı, Eylül 19, 2006

eşikte biraz kendin

Sen geldin hayatıma,
Eşikte biraz kendin.
Ben o sırada evde değildim
Geri döndüğümde seni orada buldum

Eşikte sessiz, duruyorsun
Yaraların iyileşmek istiyor artık
Kanamıyorlar
Sen iyileşmektense
İyi bir leş olmayı tercih edersin

Küçük kara yıldız
Karanlığın içinde simsiyah parlıyorsun
Gölgen seni terkediyor şimdi
Alışamadın gitti

Odama geldiğinde
Kitaplarıma bakıyorsun
Birşey söylemiyorlar
Söylediğim sözler yüzüne değer değmez yokoluyor
Küçük bir ıslaklık kalıyor geriye

Yoksunluğu meslek edindiğinde daha çok gençtin
Her adım attığında kayboldu basamaklar
Yürüyen bir sis oldun
Parmak izin de yoktu artık

Balkonumda rüzgargülleri dönüdönüveriyordu
Bir çay içip kalktın
Gitmek nedir bilmiyorsun
Durduğun yerde olmadın hiç
Kucağımda ağlasan ya
O zaman
Senin için
Ben
Biraz
Değişebilirim

1 yorum:

toprak dedi ki...

Son bir yıldır okuduklarım içinde dişe dokunur olanı bence bu. "Sadece bu" dersem abartmış olurum ama aradan 3 sene geçse, herhalde aklımda kalan sadace bu olur.